Na meer dan een jaar inactiviteit herrijst Koortskruid en Drakenstaal. Het hele project heeft stilgelegen door medische problemen. Twee ziekenhuisopnames van meerdere maanden maakten het quasi onmogelijk om mijn kop de nodige rust te geven om het schrijfproces op een degelijke manier te hervatten en het manuscript af te werken. Sorry daarvoor aan allen die uitkeken naar een langverwachte publicatie.
We zijn er nog lang niet, maar nu (september 2023) zijn de omstandigheden eindelijk goed genoeg om er weer in te vliegen.
Ik schrijf deze inleidende post terwijl ik aan de nierdialyse lig in het Sint Maartenziekenhuis in Mechelen. 3 keer per week gedurende 6 uur, verplaatsing van thuis uit inbegrepen.
We zijn er nog lang niet, maar nu (september 2023) zijn de omstandigheden eindelijk goed genoeg om er weer in te vliegen.
Ik schrijf deze inleidende post terwijl ik aan de nierdialyse lig in het Sint Maartenziekenhuis in Mechelen. 3 keer per week gedurende 6 uur, verplaatsing van thuis uit inbegrepen.
 | Het verschil met de foto rechts van een paar jaar terug is wel duidelijk, zeker? Maar één ding is zeker: het strafste medicijn is nog altijd blijven geloven en vertrouwen dat alles een oplossing krijgt. Misschien iet zoals we gehoopt hadden, maar altijd zoals we het op dit ogenblik nodig hebben. Energetisch genezers weten dit. Natuurvolkeren weten dit. Bruno Gröning wist dit al in de jaren vijftig. |
RSS-feed