Trein Antwerpen-Brussel, 19 maart
Bianca drukte haar neus tegen het raam waar dikke druppels diagonale strepen trokken met de rijrichting mee. Het raam voelde koud aan ondanks de verwarming en het dubbele glas.
‘Volgende Halte: Mechelen Nekkerspoel’
De vrouwenstem uit de boordcomputer klonk als altijd.
Zou Merlijn er al zijn? Het perceel met de nieuwe graven schoof naar achter, steeds langzamer. Grijze grond met voorlopige kruisen. Aarde die ligt te wachten. Het kerkhof lag er verlaten bij. Kleurloos ondanks het groen. Bianca slikte maar haar droge mond wou niet mee. En dan. Het perceel met het graf van Koen. De trein kroop nu. Twee gestalten. Mama stil. Merlijn met snelle pas naar haar toe. De regenjas open in zijn uitgestoken handen, de paraplu viel van zijn arm in een plas toen hij de jas over mama’s schouders probeerde te leggen. Blote schouders. Slierten lang haar plakkend op bleke huid. Waarom was ze niet thuis geweest? Juist nu? Op de verjaardag.
Merlijn doet zijn best wel, maar ze is er niet klaar voor. Niet voor zijn kijk op de wereld. Niet voor zijn visie op leven en dood. Verdomme, trein. Niet nu rood licht. Ik wil naar mama toe…
‘Volgende Halte: Mechelen Nekkerspoel’
De vrouwenstem uit de boordcomputer klonk als altijd.
Zou Merlijn er al zijn? Het perceel met de nieuwe graven schoof naar achter, steeds langzamer. Grijze grond met voorlopige kruisen. Aarde die ligt te wachten. Het kerkhof lag er verlaten bij. Kleurloos ondanks het groen. Bianca slikte maar haar droge mond wou niet mee. En dan. Het perceel met het graf van Koen. De trein kroop nu. Twee gestalten. Mama stil. Merlijn met snelle pas naar haar toe. De regenjas open in zijn uitgestoken handen, de paraplu viel van zijn arm in een plas toen hij de jas over mama’s schouders probeerde te leggen. Blote schouders. Slierten lang haar plakkend op bleke huid. Waarom was ze niet thuis geweest? Juist nu? Op de verjaardag.
Merlijn doet zijn best wel, maar ze is er niet klaar voor. Niet voor zijn kijk op de wereld. Niet voor zijn visie op leven en dood. Verdomme, trein. Niet nu rood licht. Ik wil naar mama toe…
