Situering
Tweede ontmoeting tussen de studente Bianca en de schijver Merlijn, eerste hoofdstuk. Verkennend gesprek.
Proevertje 4: Kruidtuin 2016
Intussen was de zon doorgebroken en het frituur liep vol met studenten en mensen die van hun werk kwamen.
“Teveel lawaai” opperde Merlijn. “Zullen we verkassen naar den ‘Botanieken Hof’? ’t Is toch goed weer!” Daar had Bianca wel oren naar. Beter echte vogeltjes dan al die luistervinken hier. En de kruidtuin was maar een boogscheut ver. Ze daalden af naast de antieke Volmolen tussen de rijen studenten door, die zich van de hogescholen naar huis, naar de bushaltes of naar het station haastten. En na een paar stappen traden ze binnen in een oase van rust, met statige bomen, brede paden, een verlaten speeltuintje rechts en een statig voortvloeiende Dijle links. Daar waren Gherwina en Gudula ook gepasseerd, dacht ze. Of is dit de bypass die eeuwen later is gegraven tegen overstromingen? Ze wist het niet. Het is eigenlijk best wel moeilijk om een gedachtesprong van meer dan duizend jaar te maken en je in te leven in een wereld die de jouwe niet is. Een oude dame in een rolstoel en een kwetterende begeleidster waren het enige verstorende element in de sfeer van het moment. “Beter hier dan binnen zitten in den Egmont” dacht Bianca, doelend op het groot rusthuis even verder. Merlijn beende rechtstreeks weg van de Dijle, naar de echte kruidentuin, met het standbeeld van Rembert Dodoens. “Ken je die gast?” Merlijn wees naar het standbeeld van een ernstig kijkende baard met een pofbroek en een lange jas. Zestiende eeuws waarschijnlijk. “Dat is Rembert Dodoens, Mechelaar en een van de grondleggers van de moderne geneeskunde. Tijdgenoot van Margareta Van Oostenrijk, de tante van Keizer Karel V, die in Mechelen hof hield als landvoogdes van de Nederlanden. Hij stond nog aan haar sterfbed als lijfarts!” Jaja, geschiedenis, en dan? Pff, wat heeft dat te maken met de vikingtijd? Die Dodoens leefde toch zeshonderd jaar later… “Kijk eens goed wat hij in zijn hand heeft? Ken je die plant? Precies een soort dennenappel met bloemekes aan?” Merlijn keek triomfantelijk. “Ewel, meiske, dat is nu Koortskruid” “Of Betonie, Stachys Officinalis, of Betonica Officinalis. Dat groeide aan het Zennegat en had Gudula niet geraakt geweest in vitale organen had Gherwina daarmee misschien de bloeding kunnen stelpen. Nu gij!” Vandaar kwam de titel van het boek dus. Maar waar staat Drakenstaal dan voor?” merkte Bianca fijntjes op “Tja, dat zal later nog blijken. Je weet al dat Lambert een droom heeft om Ulfbehrt de zwaardsmid naar de kroon te steken. En een goed zwaard wordt gemaakt door lagen hard en zachter en flexibeler staal in lagen te plooien en te hameren, weken aan een stuk, tot een lemmet ontstaat dat tegelijk sterk en flexibel is. Als je het eindresultaat goed bekijkt zie je patronen van die twee staalsoorten in schubben over mekaar liggen. En da’s Drakenstaal, snappie?” Merlijn was duidelijk in een babbelmood. “Koortskruid staat voor het vrouwelijke, voor heling, voor Gherwina terwijl Drakenstaal symbool staat voor brute kracht, strijd, mannelijkheid en dus Lambert. Maar nu heb ik misschien al te veel verklapt…” Merlijn knipoogde. Ze lieten Dodoens voor wat hij was en wandelden terug richting Dijle. “Trouwens, hoe heet dat project van jullie eigenlijk? Toch niet ‘Vergelijkende Studie naar het Effect van Achtergondinformatie op de Beleving van Literatuur’ hoop ik” Bianca moest het antwoord schuldig blijven. Een naam? Zover waren ze nog niet. “Wel, ik heb een voorstel” hij wachtte even en keek Bianca recht in de grijsblauwe ogen. “Wat denk je van Project Aquariumvissen” Huh? Aquariumvissen? Visbakken? Dat was al de tweede keer dat hij over aquariums begon. Een hobby van hem? “Wel ja,” ging Merlijn verder, “Als we hier mee doorgaan, en ik heb er wel zin in, lijkt me dat een te verantwoorden titel.” Bianca snapte het niet. |
“Ik heb niks met visbakken hoor, maar ik gebruik ze wel graag in allegorische betekenis. Zonder al te veel te verklappen over de rest van het boek kan ik wel kwijt dat een van de hoofdthema’s de perceptie van de wereld rondom ons is. En de invloed daarvan op het menselijk denken en handelen. Die perceptie is eigenlijk vervormd denk ik. Weet ik.”
Merlijn stopte even. Blik op oneindig, handen in een ‘yo, man!’ houding. Rare jongens, die schrijvers.“Het héle plaatje zien we nooit. Maar we moeten roeien met de riemen die we hebben. Franken hadden hun perceptie, in die tijd helemaal ingekleurd door de bestaande machtsstructuren en de kerk. Noormannen kwamen uit een heel verschillende visbak, uit een ander klimaat, met Odin, Thor, en Freya en heel de santenboetiek . De vikings hadden in die tijd al voet aan grond in Engeland en ze kwamen ook van daar om hier te plunderen. Engeland was dan weer een mix van Keltisch, dan Romeins, dan Christelijk en de cultuur van voor de Romeinse invasie met Druiden, draken, de Groene Man en Avalon. Arthur en Merlijn. En dat alles wordt bijeengeklutst in de tijd van Lambert en Gherwina die elk op hun eigen manier met scha en schande daar leren mee om te gaan.” En wat zien we nu gebeuren? Krek hetzelfde! Globalisering, mengeling van culturen, nieuwe inzichten! Wat gisteren evangelie was is nu één grote vraag. En eenieder zoekt antwoorden, eerst elk in zijn eigen aquarium, maar nu in een grote geglobaliseerde internet-visbak. Je klasgenoten zitten met ‘Koortskruid’ elk in hun eigen kommeke of tank. Benieuwd wat zij er kunnen uithalen. Maar als je me toelaat gaan jij en ik samen zwemmen in de grote vijver van het Aquariustijdperk. Okee? Ken je de zonnezodiac? Met dezelfde tekens als de gekende horoscoop van de boekskes, maar niet gestoeld op de omwenteling van de aarde in één jaar, maar op die van de aardas. Die staat scheef he. Da’s de reden waarom we seizoenen hebben. Die omwenteling van de aardas duurt ongeveer 2000 jaar. Eén omwenteling. Onderverdeeld in de twaalf zodiactekens. En nu gaan we van vissen naar aquarius. Waterman.” Ja, zal wel. Ze waren ondertussen bij een bank aangekomen. Merlijn ging zitten. Hij moest duidelijk zijn ei kwijt, want hij bleef maar doorratelen. Onze voorvaderen leefden volgens de seizoenen. Dat was cruciaal. Wanneer zaaien, oogsten, he groot moest de wintervoorraad zijn, migratie van vogels, de kweek van dieren… En de enige kalender waarop ze konden vertrouwen was af te lezen uit de stand van de sterren en de planeten. En ze keken al naar boven sinds de oertijd. En ze zagen patronen die om de zoveel tijd terugkwamen. Verbazingwekkend, dat weten we nu, hoe accuraat dat kalendersysteem was dat van generatie op generatie overgeleverd werd. Geniaal. Ieder in zijn eigen visbak, maar overal ter wereld keek men omhoog. De Chinezen gaven andere namen en keken uit een andere hoek dan de Grieken of de Aborigines maar overal was er een ongelooflijke wijsheid voorhanden om te overleven. Met scha en schande geleerd over duizenden jaren.” Bianca stak haar hand op. “Excuseer dat ik onderbreek, maar ik vrees dat ik even niet kan volgen. Veel ineens, he.” “Okee. Even op een rijtje. Zwaar versimpeld maar soit. Aquariumvissen. Onze visbak is al wat we weten en normaal vinden, bepaald door onze cultuur en geschiedenis. Maar die verandert in een golfbeweging. De seizoenen op microniveau, beschavingen die opkomen en verdwijnen op macroniveau. En de kalenders die de mensheid ontwikkeld hebben zijn sterrenkalenders. En als we de grote golfbewegingen in de geschiedenis zien, valt het op dat ruwweg elke tweeduizend jaar de mensheid in een volgende ontwikkelingsfase komt. Dat is ook de periode die de scheve aardas nodig heeft om een volledige cirkel te tekenen. Nu zitten wij, Aquariumvissen, op de overgang van Vissen naar Aquarius. En hopelijk worden we eindelijk ontwikkeld genoeg om zelf over onze wereld en het Universum errond een oordeel te vormen” Hij trok een Professor Einstein-gezicht. Zonder de tong van de beroemde foto. Die van de oude ‘think different’-campagne van Apple met een rij wereldverbeteraars… Die foto had Berten op zijn kamer hangen. Nog altijd. Net zoals op de morgen van zijn dood. “Telkens we naar een nieuw teken gaan luidt dat grote veranderingen in. Jezus markeerde de overgang van Ram naar Vissen. Het begin van de neergang van het Romeinse imperium, een hele onrustige periode met conflicten overal. Eeuwen van verval waar het christelijk ideeëngoed tegengas voor wou geven. Met vallen en opstaan maar het christendom werd wel groot op de puinen van het instortende Romeinse rijk. In door de Noormannen bezet Engeland was dat pas in de ruime periode waarin ‘Koortskruid’ speelt, snap je. De opkomst van het Christendom in die streken , weet je wel. Maar meer daarover later”. Vandaag is het Aquariustijdperk ongeveer op kruissnelheid getrokken. We hebben de doemscenarios van de Maya’s in 2012 gehad en is de wereld gestopt met draaien? Natuurlijk niet, .... Blablabla. Bianca luisterde allang niet meer. Maar haar iPod had meer geduld gelukkig. Bianca was er stil van. Merlijn ook. Hij was zonder adem gevallen. “Ja, sorry, Bianca. Als ik lang babbel krijg ik last van mijn beschadigd spraakcentrum blijkbaar. Geef me je telefoonnummer, en ik bel je om verder af te spreken. Maar niet voor volgende week woensdag. Als je het nog ziet zitten…” “Ik heb meer dan tien jaar tijd nodig gehad om over de rand van mijn aquarium te léren kijken, sinds mijn hersentumor. En daaruit is stukje bij beetje ‘Koortskruid en Drakenstaal’ gegroeid. Verpakt in een avonturenverhaal over een even tumultueuze periode als we nu meemaken. Je moet het mooi en interessant verpakken om het te kunnen verkopen, niet waar?. En ik hoop verdomme dat ik tenminste kan bereiken dat sommige jongeren er iets bij opsteken en hun steentje gaan bijdragen aan de wereld van de toekomst. Think Different. Think out of your Aquarium.” Hij had haar nieuwsgierigheidsvuurtje blijkbaar vakkundig opgestookt. En of ze het zag zitten. Geen doordeweeks figuur blijkbaar, die Merlijn. En eigenaardige ideeën ook. Maar wat wil je, met zo’n naam… |